Klasyka literatury: Yasunari Kawabata „Głos góry”
Yasunari Kawabata był pierwszym japońskim noblistą w dziedzinie literatury. Gdybym miała wymienić jedną cechę, dla której warto czytać Kawabatę, powiedziałabym, że dlatego, że jego styl…
Recenzje
„Nie patrz w górę” to film, który trzeba zobaczyć
Mimo plejady gwiazd, którą Netflix zatrudnił do „Nie patrz w górę” nie byłam nastawiona entuzjastycznie do tego filmu. Niestety zdarzało się, że Netflix produkował filmy…
„Wiedźmin 2” – tak to powinno wyglądać
Różnica między pierwszym, a drugim sezonem „Wiedźmina” jest uderzająca. Praktycznie cały pierwszy odcinek, to bycie pod wrażeniem tego kontrastu. Oczywiście jest to różnica in plus….
Evergreen: „Parszywa dwunastka” rok 1967
„Parszywa dwunastka” z całą pewnością należy do klasyki kina wojennego. Każdy z nas oglądał ten film kilka razy. Kino mocne, rozrywkowe, świetnie obsadzone i oparte…
Serial „Straż” – no i nie udało się
Seria Pratchetta o Świecie Dysku należy do najbardziej popularnych w literaturze fantasy. Iskrząca się od humoru, obfitująca w barwne postaci, znakomicie czytająca się przygotówka, aż…
„Diuna” Villeneuve’a – absolutnie doskonała
Diuna, Arrakis, wyjątkowa planeta w kręgu cywilizacji Imperium. Jedyna, na której występuje melanż – przyprawa geriatryczna przedłużająca życie, sprowadzająca wizje, a przede wszystkim – umożliwiająca…
„Fundacja” – początek pierwszego sezonu robi wrażenie
Mamy rok obfitości w zakresie ekranizacji klasyków literatury SF. Najpierw „Diuna”, teraz „Fundacja”, niedługo będzie też premiera kolejnego sezonu „Expanse”. Trailery „Diuny” i „Fundacji” rozbudziły…
Warto przeczytać: „Gdzie raki śpiewają” Delia Owens
„Są ludzie, którzy mogą żyć bez natury i są ludzie, którzy nie mogą.” – to zdanie jest kluczem do książki „Gdzie śpiewają raki” Dalii Owens….
Sympatyczny „Łasuch” od Netflixa
Brakowało mi takiego serialu jak „Łasuch”. Większość dobrych seriali jest jednak raczej ciężka tematycznie i bywa mocno drastyczna. Nie jest tak, że „Łasuch” jest wyłącznie…
Pewne dywagacje na temat wątpliwej wartości przedstawiania bohatera negatywnego jako pozytywnego, na przykładzie filmu „Ptaki nocy. (…)”
„Ptaki nocy” zaprosiły się na wieczór, który miał być barwny i szalony, ale niestety taki nie był. Im bardziej patrzyłam na to, co widzę, tym…